11 listopada – Dzień Niepodległości w Polsce zajmuje szczególne miejsce w życiu kraju.

W 1918 roku zakończyła się pierwsza wojna światowa, a po 123 latach niewoli pod zaborami Rosji, Prus i Austrii  kraj powrócił na mapę Europy. Naczelnikiem państwa został Józef Piłsudski, marszałek Polski. Po jego wyborze w Warszawie powstał pierwszy demokratyczny rząd. W latach 1919-1936 rocznicę odzyskania niepodległości obchodzono jako święto wojskowe. Rangę państwową zyskało ono w 1937 roku. W czasach II Rzeczpospolitej 11 listopada obchodzono bardzo uroczyście.

Niepodległa Polska była tylko do września 1939 roku, do wybuchu II wojny światowej.

Po II wojnie światowej, w 1945 roku Polska stała się członkiem obozu socjalistycznego, w tym czasie Dzień Niepodległości nie był oficjalnie obchodzony. Tak było do 1989 roku, kiedy w Polsce odbyły się pierwsze demokratyczne wybory.

Na cześć 96. rocznicy niepodległości Polski w charkowskim Domu Polonii odbył się uroczysty wieczór. Uroczystość rozpoczęła pani Krystyna Furs, która była inicjatorką naszego spotkania. Wielu z nas po raz pierwszy mogło odczuć atmosferę tego ważnego  dla każdego Polaka dnia, zrozumieć, czym była dla Polaków ich walka z zaborcą o wolność i niepodległość narodu. Oczywiście, niektórzy z nas słyszeli o tym wcześniej od rodziców i dziadków. Na ten wieczór przygotowaliśmy montaż słowno-muzyczny, który zapoznał nas z najważniejszymi wydarzeniami tamtych czasów, obejrzeliśmy krótkie filmy o Polsce i jej symbolach narodowych. Uczyliśmy się śpiewać polskie piosenki, w tym piosenkę legionową „Rozkwitały pąki białych róż”. Na pianinie akompaniowała Ania Nikulina.

A potem przy świątecznym stole toczyły się rozmowy o wszystkim.

Wieczór spędzony w tak miłej atmosferze  daje poczucie przynależności do jednej wielkiej europejskiej rodziny, wzbudza optymizm i wiarę w lepszą przyszłość dla każdego z nas.

 Galina Zubrytska